O nadciśnieniu tętniczym mówi się, gdy wartość zmierzonego w gabinecie lekarskim ciśnienia skurczowego (pierwsza wartość) wynosi ≥ 140 mmHg i/lub ciśnienia rozkurczowego (druga wartość) ≥ 90 mmHg. Wartości te są oparte na dowodach z wielu badań, w których wykazano, że leczenie pacjentów z takimi wartościami ciśnienia tętniczego przynosi pozytywne korzyści.
Nadciśnienie tętnicze staje się coraz częstsze wraz z wiekiem, występuje u ponad 60% osób powyżej 60. roku życia.
Udowodniono, że wartości ciśnienia tętniczego mają związek z wystąpieniem: udaru krwotocznego i niedokrwiennego mózgu, zawału serca, nagłego zgonu z przyczyn sercowych, niewydolności serca, choroby tętnic obwodowych, przewlekłej niewydolności nerek, ze zwiększonym ryzykiem występowania migotania przedsionków i pogarszania funkcji poznawczych, rozwoju otępienia.
Udowodniono, że obniżenie skurczowego ciśnienia o 10mm Hg lub obniżenie rozkurczowego ciśnienia o 5 mmHg wiąże się ze zmniejszeniem występowania wszystkich poważnych zdarzeń sercowo-naczyniowych o około 20%, śmiertelności ogólnej — o 10–15%, udarów — o około 35%, zawałów serca — o około 20%, a niewydolności serca — o około 40%.