Uczucie kołatania serca to obok bólów w klatce piersiowej, częsty powód konsultacji z kardiologiem. To objaw opisywany jako uczucie bicia serca, często nadmiernie silnego, bądź nierównego, przerywanego, “szarpanego”, odczuwania przerw w biciu serca. Kołatanie serca jest odczuwane jako coś nieprzyjemnego, bywa powodem lęków, obaw o życie.
Kołatanie serca może wystąpić u każdego z nas i nie musi oznaczać choroby. Na co dzień nie czujemy bicia własnego serca, choć może się to zmienić np. jak jesteśmy w ciszy i przyłożymy głowę do poduszki lub po zaprzestaniu wysiłku fizycznego, czy też czasie emocji. Warto zwrócić uwagę, czy kołatania serca nie dotyczy tylko powyższych sytuacji.
Kołatanie serca może być związane z chorobą serca (częściej u osób już ze zdiagnozowanymi chorobami serca, po przebytym zawale serca czy z niewydolnością serca lub wieloletnim nadciśnieniem tętniczym) lub być objawem innych chorób (najczęściej anemii, zaburzeń funkcji tarczycy, zaburzeń elektrolitowych), może towarzyszyć ciąży, menopauzie, stosowaniu niektórych leków, używek, ale również w czasie infekcji, zwłaszcza jak przebiega z gorączką. Bardzo często jest objawem nerwicy, napadów paniki, zaburzeń lękowych, depresji.
Istotne jest ustalenie, czy kołataniu serca towarzyszą objawy takie jak osłabienie, zasłabnięcia, zawroty głowy, utrata przytomności, brak tchu (duszność), ból w klatce piersiowej, wahania ciśnienia tętniczego. Jeśli tak – konieczna jest konsultacja z lekarzem.
Niezbędne przy diagnozowaniu kołatań serca jest wykonanie EKG w momencie jego odczuwania, dlatego najczęściej zleca się wykonanie Holtera EKG, czyli badania monitorującego EKG co najmniej przez dobę, w czasie normalnego funkcjonowania pacjenta. W diagnostyce wykonuje się również badania krwi, ECHO i inne w zależności od sytuacji.