Choroba niedokrwienna serca, inaczej choroba wieńcowa – „wieńcówka” (od nazwy tętnic odżywiających serce – tętnic wieńcowych) nazywana również dławicą piersiową (od objawu dławienia w piersiach) lub dusznicą bolesną (od objawu duszenia i bólu w piersiach), to choroba w której dochodzi do niedostatecznego ukrwienia (zaopatrzenia w tlen i substancje odżywcze) mięśnia sercowego.
Najczęściej przyczyną takiego stanu jest miażdżyca tętnic wieńcowych, w przebiegu której dochodzi do zwężenia a nawet całkowitego zamknięcia tętnicy wieńcowej. Zależnie od stopnia zwężenia tętnicy wieńcowej, niedokrwienie może występować stale (tzn. ilość tlenu i składników odżywczych docierających do mięśnia sercowego stale jest za mała do zapotrzebowania) lub w epizodycznie – w czasie zwiększonego zapotrzebowania mięśnia sercowego na krew (np. w czasie wysiłku fizycznego lub przy zdenerwowaniu) – wtedy zwężone tętnice wieńcowe nie są w stanie doprowadzić do mięśnia sercowego dostatecznej ilości krwi (chodzi tutaj o krew w tętnicach wieńcowych, nie o krew przepompowywaną przez serce na potrzeby całego organizmu).
Najczęściej objawem choroby wieńcowej jest ból w klatce piersiowej, ale może być to również duszność, szybsze męczenie się, objawy mogę być nietypowe głównie u osób z cukrzycą.
Najpoważniejszą postacią choroby wieńcowej jest zawał mięśnia sercowego, kiedy dochodzi do uszkodzenia danego obszaru mięśnia sercowego. Wtedy ból w klatce piersiowej jest stały i tylko bardzo szybka pomoc jest w stanie uratować niedokrwioną część serca.
Leczenie choroby wieńcowej ukierunkowane jest na leczenie miażdżycy (czynniki ryzyka chorób serca) i zapobieganiu niedokrwienia mięśnia sercowego.