Bezpieczeństwo stosowania statyn wywołuje wiele emocji. Bardzo wielu moich pacjentów ma obawy przed ich stosowaniem. Z czego to wynika? Wyniki badań pokazują, że są to leki, które ograniczając miażdżycę, zmniejszają ryzyko chorób serca i naczyń a ich działania niepożądane nie są tak częste, jak wypisuje się w pseudonaukowych artykułach.
Dla poparcia moich słów poniżej przedstawiam wyniki analizy bezpieczeństwa stosowania i nie stosowania tych leków u ponad 120 000 pacjentów bez wywiadu chorób serca i naczyń (czyli w tzw. prewencji pierwotnej chorób serca i naczyń) przez okres niespełna 4 lat. W badaniu oceniano wystąpienie dolegliwości mięśniowych, zaburzeń funkcji wątroby, zaburzeń funkcji nerek, cukrzycy lub chorób oczu oraz występowanie zawału serca, udaru mózgu oraz zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych.
Z przytaczanego badania wynikało, że stosowanie statyn powoduje wystąpienie dolegliwości mięśniowych u 15 dodatkowych osób na 10 000 pacjentów w ciągu roku, wystąpienie zaburzeń funkcji wątroby u 8 dodatkowych osób na 10 000 pacjentów w ciągu roku, zaburzeń funkcji nerek u dodatkowych 12 osób na 10 000 pacjentów w ciągu roku oraz chorób oczu u dodatkowych 14 pacjentów na 10 000 w ciągu roku. Jednak korzyści z leczenia przewyższały działania niepożądane – statyny zapobiegały 19 zawałom serca, 9 udarom mózgu oraz 8 zgonom z przyczyn sercowo-naczyniowych na 10 000 osób w ciągu roku.
Nie ma leków, które nie mają działań niepożądanych, jednocześnie należy podkreślić, że nawet leczenie placebo wywołuje działania niepożądane! Statyny są lekami, które mają udowodnione działanie zapobiegające chorobom serca i naczyń oraz przedłużające życie.
Nie należy jednak zapominać, że niezbędnym leczeniem u osób z podwyższonym poziomem cholesterolu jest leczenie niefarmakologiczne!
Na podstawie: Cai T, Abel L, Langford O et al. Associations between statins and adverse events in primary prevention of cardiovascular disease: systematic review with pairwise, network, and dose-response meta-analyses. BMJ 2021;374:n1537 http://dx.doi.org/10.1136/bmj.n1537