Za rytmiczne bicie serca odpowiedzialny jest ośrodek wytwarzający impulsy elektryczne, pobudzające mięsień sercowy do skurczu. W zdrowym sercu impulsy te wytwarza ośrodek nazywany węzłem zatokowo-przedsionkowym.
Choroby serca lub naturalne starzenie mogą powodować zaburzenia w wytwarzaniu lub przewodzeniu impulsów elektrycznych, co prowadzić do zwolnienia częstości bicia serca i upośledzenie czynności skurczowej serca. Wywołuje to objawy niedotlenienia narządów (zawroty głowy, zasłabnięcia, utraty przytomności, osłabienie, bóle w klatce piersiowej). Aby wspomóc serce, w którym nieprawidłowo działa układ tworzenia lub przewodzenia impulsów pobudzających serce do bicia, wszczepia się stymulator serca.
Stymulator zapobiega zwolnieniom rytmu i niweluje objawy spowodowane niedotlenieniem narządów. Układ stymulujący serce składa się ze stymulatora (jest wielkości spłaszczonego pudełka od zapałek) implantowanego pod skórą (najczęściej pod obojczykiem) i elektrod, które przez żyłę wprowadza się do serca. Samo wszczepienie stymulatora przeprowadza się w znieczuleniu miejscowym, z zasady nie jest to bardzo skomplikowany zabieg, nie powinien być również bolesny.
Stymulator serca jest bardzo zaawansowanym układem elektronicznym, który rozpoznaje zwolnienia rytmu i włącza się, jeśli jest taka potrzeba. Bateria wystarcza na wiele lat. Stymulator wymaga regularnych kontroli, żeby wyłapać zdarzające się nieczęsto problemy w jego pracy, lub wyczerpywanie się baterii. W przypadku wyczerpania się baterii, stymulator wymienia się na nowy, z zasady elektrody pozostają niezmienione.
Praca obecnie stosowanych stymulatorów nie jest zaburzana przez działanie urządzeń elektrycznych, bez obaw można korzystać ze sprzętów codziennego użytku.
Warto wiedzieć, że sam stymulator nie leczy migotania przedsionków, ale po jego implantacji, można zastosować większe dawki leków, które zmniejszają częstość napadów migotania przedsionków.